நான் எப்படி வெற்றி பெற்றேன்? ஜீப்’ சொல்லும் கதை
மனிதக் கனவுகள் விசாலமானவை. அதுவும் பஸ், கார் போன்ற தானியங்கி வாகனங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பிறகு, அவனுடைய கனவுகளும் திட்டங்களும் பெரியவை. 300 கிலோ மீட்டருக்கு அப்பால் உள்ளவனும், அருகில் உள்ளவன் ஆனான். வழுக்கும் சாலையில் வாகனத்தைச் செலுத்தினால், விரல் விட்டு எண்ணக்கூடிய நேரத்தில் விரைவாய் இலக்கைச் சென்றடையலாம். இதனால், பிரம்மாண்ட நகரங்களையும், அவற்றை இணைக்கும் பாலங்களையும், சறுக்கும் சாலைகளையும் அமைத்து, அதில் அழகு அழகான வாகனங்களை பவனிவர விட்டான் மனிதன். கார்களில்தான் எத்தனை வகைகள்; அதில்தான் எத்தனை எத்தனை நிறங்கள்.
இப்படியான சூழலில், எல்லோருடைய கனவுக்கும் தற்காலிக தடைக்கல்லாக ஒரு செய்தி வந்தது. அமெரிக்கா போரில் ஈடுபட்டாக வேண்டும் என்ற செய்திதான் அது. சொகுசான நகரச் சாலைகளுக்காக வடிவமைக்கப்பட்ட வாகனங்களை, ராணுவ வீரர்கள் களத்திற்கு ஓட்டி செல்வது எப்படி? புதிய கார் உருவாக்கும் பொறுப்பு, கார் கம்பெனிகளுக்கு கொடுக்கப்பட்டது. மூளையைக் கசக்கினார்கள், கார் வடிவமைப்பாளர்கள். ராணுவத்துக்காக சிறப்பாய் பயன்படும் காரை உருவாக்கிவிடுவது என்று கங்கணம் கட்டி வேலை செய்தார்கள். அவர்களின் சுறுசுறுப்பைக் கண்ட பொதுமக்கள், புதிய கார் எப்படித்தான் இருக்கப் போகிறதோ, என்ன சாகசங்களைச் செய்யப் போகிறதோ என்று ஏங்கினார்கள். ஜேம்ஸ் பாண்ட் காரை, நிஜ வடிவில் கொண்டு வந்துவிடுவார்களோ என்றெண்ணி, கேமராவோடு ஆவலாய், காவல் காத்து நின்றார்கள் பத்திரிகையாளர்கள். ஒருவழியாக, பற்பல முயற்சிகளுக்குப் பிறகு நான் பிறந்தேன்.
என்னை உலகுக்கு வெளிப்படுத்தியபோது, எல்லோரும் என்னைப் பாராட்டுவார்கள் என்று நினைத்தேன். ஆனால், நாலு கால் வண்டு என்று ராணுவச் சிப்பாய்கள் உட்பட பலரும் கூறிச் சிரித்தார்கள். என் பெயர் ஜீப். General Purpose என்ற வார்த்தையிலிருந்து முதலெழுத்துகளை எடுத்து, ஜீப் என்று பெயர் வைத்தார்கள். பெயரும் கவர்ச்சியாக இல்லை. இந்தக் கறுப்புப் பெட்டியை உருவாக்கத்தான் இத்தனை நாட்களா என்று எகத்தாளமாய் சொன்னார்கள் எனதருமை வீரர்கள். எனக்கோ தாழ்வு மனப்பான்மை வந்தது.
ஏதோ வேண்டாவெறுப்பாக என்னை கிளப்பி ஓட்டிப்பார்த்தார்கள். பள்ளத்திலும் மேட்டிலும் சிறப்பாய் ஓடும் என்று உயரதிகாரிகள் சொன்னதைக் கேட்டபோது, சிப்பாய்கள் அதை நம்பவில்லை. இருந்தாலும், ஏதோ செய்து பார்ப்போம் என்று, என்னை பயங்கர வேகத்தில் பள்ளத்திலும் மேட்டிலும் செலுத்தி, என் முதுகை உடைக்கப்பார்த்தார்கள். நானோ எதிர்பார்த்ததைவிட சிறப்பாய் ஓடி, அவர்களை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தினேன். அதுமட்டுமல்ல; இடுப்பளவு தண்ணீரையும் கிழித்துக்கொண்டு இந்த ஜீப் ஓடும் என்று சொன்னதைக் கேட்ட வீரர்கள், என்னை மூழ்கடிக்கப் பார்த்தார்கள். நானோ தண்ணீரில் அணையாமல் சீறிப்பாய்ந்தேன்.
எகிப்திய பாலைவனத்துக்கு எடுத்துச் சென்றார்கள். சுடுமணலில் இந்த ஜீப்பை சுட்டுப் பொசுக்கிவிடலாம் என்று வீரர்கள் திட்டமிட்டார்கள். ஆனால், நானோ பாலைவனக் கப்பலாம் ஒட்டகத்தைவிட சிறப்பாய் முன்னேறி நகர்ந்தேன். மலைக்குன்றுகள் மீது ஏற முடியுமா என்று பார்க்க அங்கும் என்னை கூட்டிச்சென்றார்கள். எதை எதையோ செய்துவிட்ட எனக்கு, இது சாதாரணம் என்று அங்கு மூச்சிரைக்காமல் பின்சரியாமல் மேலேறினேன். வடஆப்பிரிக்காவின் சகதியிலே சிக்காமல் என் சாரதியை அழைத்துச்சென்றேன். பனிப்பிரதேசங்களில் உறைந்துவிடாமல், உறங்கிவிடாமல் விழிப்பாய் இருந்தேன். புதர்களுக்குள் முயலாய் பாய்ந்து ஓடினேன். எனக்கு எல்லா இடமுமே சாலைகள்தான்.
அத்தனை பாரம் சுமக்க முடிந்த என்னால், எத்தனை பாரம் கட்டி இழுக்க இயலும் என்று அறிந்துகொள்ள விரும்பினார்கள் ராணுவ வீரர்கள். கிளைடர்களையும் (Gliders) கட்டி இழுத்துப்பார்த்தார்கள். அதையும் கட்டி இழுத்துப் பறக்க வைத்தேன். இன்னும், ராணுவ விமானத்தில் என்னை ஏற்றிக்கொண்டு தூர தேசங்களுக்குச் செல்லும் வகையில் நான் குட்டியாய் இருந்தேன். 11 அடி நீளம், 5 அடி அகலம், 3 அடி உயரம்தான் என் அளவு. எடையிலும் குறைவாய் இருந்தேன்.
சொல்பேச்சைக் கேட்டு, சமத்துப்பிள்ளையாய் இருந்த ராணுவத்துக்கு என்னை ரொம்பவே பிடித்துப் போனது. எங்கு சென்றாலும் என்னையே அழைத்துச் சென்றார்கள். துப்பாக்கி குண்டுகளைத் தாங்கிக்கொண்ட என்னில், துப்பாக்கிகளைப் பொருத்தி எதிரிகளை வீழ்த்தினார்கள். எப்படி வளையச் சொன்னாலும், எப்படி ஏறச்சொன்னாலும் நான் ஏறியதால், என்னுடைய அருமை அவர்களுக்குப் புரிந்தது. என் புகழ் உலகெங்கும் பரவியது. ஒரு மணி நேரத்திற்கு 30 ஜீப் என்ற அளவில் உற்பத்தி செய்து தள்ளப்பட்டேன். விரைவிலேயே உலகின் கவனிக்கத்தக்க பொருளாய் மாறினேன். ராணுவ ஊர்வலத்தில் நான்தான் முக்கியப் பங்கானேன். உலக அதிபர்களும் பிரபலங்களும் சொகுசு கார்களில் வலம் வந்தாலும், என்னோடு உட்கார்ந்து புகைப்படங்கள் எடுப்பதை விரும்பினார்கள்.
முதலில் தோற்றத்தை வைத்து எடைபோட்டு ஏமாந்த அவர்கள், என் செயல்திறனைக் கண்டு வியந்தார்கள். ஜீப்பாகிய நான், நாட்டைக் காக்கும் பொறுப்பில் என்னை இணைத்துக் கொண்டேன். தோற்ற அழகோ, வண்ணமோ முக்கியமல்ல, செயல்திறன் தான் நம் பெயரை நிலைக்கச் செய்யும் என்பதற்கு நான் சான்றாய் உள்ளேன்.
↔– சிவசக்தி
இப்படியான சூழலில், எல்லோருடைய கனவுக்கும் தற்காலிக தடைக்கல்லாக ஒரு செய்தி வந்தது. அமெரிக்கா போரில் ஈடுபட்டாக வேண்டும் என்ற செய்திதான் அது. சொகுசான நகரச் சாலைகளுக்காக வடிவமைக்கப்பட்ட வாகனங்களை, ராணுவ வீரர்கள் களத்திற்கு ஓட்டி செல்வது எப்படி? புதிய கார் உருவாக்கும் பொறுப்பு, கார் கம்பெனிகளுக்கு கொடுக்கப்பட்டது. மூளையைக் கசக்கினார்கள், கார் வடிவமைப்பாளர்கள். ராணுவத்துக்காக சிறப்பாய் பயன்படும் காரை உருவாக்கிவிடுவது என்று கங்கணம் கட்டி வேலை செய்தார்கள். அவர்களின் சுறுசுறுப்பைக் கண்ட பொதுமக்கள், புதிய கார் எப்படித்தான் இருக்கப் போகிறதோ, என்ன சாகசங்களைச் செய்யப் போகிறதோ என்று ஏங்கினார்கள். ஜேம்ஸ் பாண்ட் காரை, நிஜ வடிவில் கொண்டு வந்துவிடுவார்களோ என்றெண்ணி, கேமராவோடு ஆவலாய், காவல் காத்து நின்றார்கள் பத்திரிகையாளர்கள். ஒருவழியாக, பற்பல முயற்சிகளுக்குப் பிறகு நான் பிறந்தேன்.
என்னை உலகுக்கு வெளிப்படுத்தியபோது, எல்லோரும் என்னைப் பாராட்டுவார்கள் என்று நினைத்தேன். ஆனால், நாலு கால் வண்டு என்று ராணுவச் சிப்பாய்கள் உட்பட பலரும் கூறிச் சிரித்தார்கள். என் பெயர் ஜீப். General Purpose என்ற வார்த்தையிலிருந்து முதலெழுத்துகளை எடுத்து, ஜீப் என்று பெயர் வைத்தார்கள். பெயரும் கவர்ச்சியாக இல்லை. இந்தக் கறுப்புப் பெட்டியை உருவாக்கத்தான் இத்தனை நாட்களா என்று எகத்தாளமாய் சொன்னார்கள் எனதருமை வீரர்கள். எனக்கோ தாழ்வு மனப்பான்மை வந்தது.
ஏதோ வேண்டாவெறுப்பாக என்னை கிளப்பி ஓட்டிப்பார்த்தார்கள். பள்ளத்திலும் மேட்டிலும் சிறப்பாய் ஓடும் என்று உயரதிகாரிகள் சொன்னதைக் கேட்டபோது, சிப்பாய்கள் அதை நம்பவில்லை. இருந்தாலும், ஏதோ செய்து பார்ப்போம் என்று, என்னை பயங்கர வேகத்தில் பள்ளத்திலும் மேட்டிலும் செலுத்தி, என் முதுகை உடைக்கப்பார்த்தார்கள். நானோ எதிர்பார்த்ததைவிட சிறப்பாய் ஓடி, அவர்களை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தினேன். அதுமட்டுமல்ல; இடுப்பளவு தண்ணீரையும் கிழித்துக்கொண்டு இந்த ஜீப் ஓடும் என்று சொன்னதைக் கேட்ட வீரர்கள், என்னை மூழ்கடிக்கப் பார்த்தார்கள். நானோ தண்ணீரில் அணையாமல் சீறிப்பாய்ந்தேன்.
எகிப்திய பாலைவனத்துக்கு எடுத்துச் சென்றார்கள். சுடுமணலில் இந்த ஜீப்பை சுட்டுப் பொசுக்கிவிடலாம் என்று வீரர்கள் திட்டமிட்டார்கள். ஆனால், நானோ பாலைவனக் கப்பலாம் ஒட்டகத்தைவிட சிறப்பாய் முன்னேறி நகர்ந்தேன். மலைக்குன்றுகள் மீது ஏற முடியுமா என்று பார்க்க அங்கும் என்னை கூட்டிச்சென்றார்கள். எதை எதையோ செய்துவிட்ட எனக்கு, இது சாதாரணம் என்று அங்கு மூச்சிரைக்காமல் பின்சரியாமல் மேலேறினேன். வடஆப்பிரிக்காவின் சகதியிலே சிக்காமல் என் சாரதியை அழைத்துச்சென்றேன். பனிப்பிரதேசங்களில் உறைந்துவிடாமல், உறங்கிவிடாமல் விழிப்பாய் இருந்தேன். புதர்களுக்குள் முயலாய் பாய்ந்து ஓடினேன். எனக்கு எல்லா இடமுமே சாலைகள்தான்.
அத்தனை பாரம் சுமக்க முடிந்த என்னால், எத்தனை பாரம் கட்டி இழுக்க இயலும் என்று அறிந்துகொள்ள விரும்பினார்கள் ராணுவ வீரர்கள். கிளைடர்களையும் (Gliders) கட்டி இழுத்துப்பார்த்தார்கள். அதையும் கட்டி இழுத்துப் பறக்க வைத்தேன். இன்னும், ராணுவ விமானத்தில் என்னை ஏற்றிக்கொண்டு தூர தேசங்களுக்குச் செல்லும் வகையில் நான் குட்டியாய் இருந்தேன். 11 அடி நீளம், 5 அடி அகலம், 3 அடி உயரம்தான் என் அளவு. எடையிலும் குறைவாய் இருந்தேன்.
சொல்பேச்சைக் கேட்டு, சமத்துப்பிள்ளையாய் இருந்த ராணுவத்துக்கு என்னை ரொம்பவே பிடித்துப் போனது. எங்கு சென்றாலும் என்னையே அழைத்துச் சென்றார்கள். துப்பாக்கி குண்டுகளைத் தாங்கிக்கொண்ட என்னில், துப்பாக்கிகளைப் பொருத்தி எதிரிகளை வீழ்த்தினார்கள். எப்படி வளையச் சொன்னாலும், எப்படி ஏறச்சொன்னாலும் நான் ஏறியதால், என்னுடைய அருமை அவர்களுக்குப் புரிந்தது. என் புகழ் உலகெங்கும் பரவியது. ஒரு மணி நேரத்திற்கு 30 ஜீப் என்ற அளவில் உற்பத்தி செய்து தள்ளப்பட்டேன். விரைவிலேயே உலகின் கவனிக்கத்தக்க பொருளாய் மாறினேன். ராணுவ ஊர்வலத்தில் நான்தான் முக்கியப் பங்கானேன். உலக அதிபர்களும் பிரபலங்களும் சொகுசு கார்களில் வலம் வந்தாலும், என்னோடு உட்கார்ந்து புகைப்படங்கள் எடுப்பதை விரும்பினார்கள்.
முதலில் தோற்றத்தை வைத்து எடைபோட்டு ஏமாந்த அவர்கள், என் செயல்திறனைக் கண்டு வியந்தார்கள். ஜீப்பாகிய நான், நாட்டைக் காக்கும் பொறுப்பில் என்னை இணைத்துக் கொண்டேன். தோற்ற அழகோ, வண்ணமோ முக்கியமல்ல, செயல்திறன் தான் நம் பெயரை நிலைக்கச் செய்யும் என்பதற்கு நான் சான்றாய் உள்ளேன்.
↔– சிவசக்தி
ஜீப் சுவாரஸ்மான தகவல்கள்
- 1930களில், அமெரிக்கா போரில் ஈடுபடும் சூழ்நிலை வந்தது. இதனால், ராணுவத்துக்குப் பயன்படக்கூடிய வகையில் பல்வேறு திறன்கள் வாய்ந்த வாகனம் ஒன்றை உருவாக்குவது தொடர்பான யோசனையை முன்வைத்தது. அந்நாட்டில் இருந்த 135 கார் கம்பெனிகளில், அமெரிக்க ராணுவத்தின் எதிர்பார்ப்பை நிஜமாக்க முடியும் என்று முன்வந்தது இரண்டே இரண்டு நிறுவனங்கள்தான். அவை, தி அமெரிக்கன் பான்டம் கார் கம்பெனி (The American Bantam Car Company) மற்றும் வில்லீஸ் ஓவர்லேண்ட் (Willys-Overland).
- பான்டம் கார் கம்பெனி திவாலான நிலையில் இருந்தது. கார்ல் பிராப்ஸ்ட் (Karl Probst) என்ற கார் வடிவமைப்பாளர், நாட்டுப் பற்று காரணமாக இலவசமாகப் பணியாற்ற முன்வந்தார். பல்வேறு தொல்லைகளுக்கும் சங்கடங்களுக்கும் மத்தியில், கொடுக்கப்பட்ட வேலையை 49 நாள் கெடுவுக்குள் முடித்தார். அமெரிக்க ராணுவம் எதிர்பார்த்தபடி ஜீப்பை வடிவமைத்து, கான்ட்ராக்டை பெறுவதில் வெற்றி பெற்றார்.
- எனினும், பான்டம் சிறிய கார் கம்பெனியாக இருந்ததால், கார்ல் பிராப்ஸ்ட்டின் வடிவமைப்பு, ஃபோர்டு மற்றும் வில்லீஸ் ஓவர்லேண்ட் நிறுவனங்களுடன் பகிரப்பட்டது. இதில் சில மாறுதல்களை மேற்கொண்ட வில்லீஸ் ஓவர்லேண்ட், 1940ல் முதல் ஜீப்பை உருவாக்கியது. ‘இந்த ஜீப் உருவாக்கப்பட்டிருக்காவிட்டால், இரண்டாம் உலகப்போரில் அமெரிக்காவால் வெற்றி பெற்றிருக்க முடியாது’ என்று அமெரிக்க ராணுவத் தளபதி டக்ளஸ் கூறினார்.
- உலகப்போருக்கு பிறகு, ராணுவப் பயன்பாட்டுக்காக என்றிருந்த ஜீப், 1945ல் பொதுமக்கள் பயன்பாட்டுக்காகவும் அளிக்கப்பட்டது. உலகம் முழுவதும் ஜீப்புக்கான ரசிகர்கள் பெருகினர்.
Comments
Post a Comment